Η διπλωματική εργασία βασίζεται σε συγκεκριμένη δομή και ακολουθεί κανόνες οι οποίες έχουν σχεδιαστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να σας οδηγήσουν στην επιτυχημένη ολοκλήρωσή του. Οι κανόνες αυτοί διαφέρουν μεταξύ εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ωστόσο, όλοι ακολουθούν ένα γενικό πλαίσιο και έχουν οικοδομηθεί στον ίδιο σκελετό. Ουσιαστικά, αυτό που αλλάζει είναι η εμφάνιση ενός έργου και τα πρότυπα βιβλιογραφίας. Η διπλωματική εργασία έχει αποκλειστικά ακαδηµαϊκό σκοπό και για αυτό το θέµα που πραγµατεύεται θα πρέπει όχι µόνο να είναι καλά ανεπτυγµένο αλλά και τα αποτελέσµατά του να είναι τεκµηριωµένα, βασισµένα τουλάχιστον σε κάποια µορφή θεωρητικής ή εµπειρικής ανάλυσης. Κάθε Διπλωµατική Εργασία αποτελεί προϊόν πνευµατικής ιδιοκτησίας τόσο του συγγραφέα όσο και του πανεπιστηµιακού ιδρύµατος και θα πρέπει να έχει µοναδικό χαρακτήρα και πρωτότυπο περιεχόµενο.
Η οργάνωση ενός έργου είναι το βασικότερο σημείο του καθώς από αυτό εξαρτάται όλη η πορεία του. Συγκεκριμένα πρέπει να θεωρείται λογικά οργανωμένο, να έχει συνοχή και οι πληροφορίες που καταγράφονται να έχουν αλληλουχία και να βασίζονται σε επιχείρηματα. Αυτό ισχύει από την εισαγωγή του δοκιμίου, μέχρι και τα συμπεράσματα. Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι ένα επιστημονικό έργο, δεν αποτελεί έκθεση ιδεών αλλά καταγραφή δεδομένων που έχουν τεκμηριωθεί. Για το λόγο αυτό, το κείμενο στο σύνολό του οφείλει να χαρακτηρίζεται από πειθώ και εν συνεχεία να δημιουργεί νέα ζητήματα στον επιστημονικό διάλογο. Σε κάθε περίπτωση ο Εκπαιδευτικός Όμιλος ΑΝΑΒΑΣΙΣ βρίσκεται πάντα στο πλευρό σας με ένα κλικ στο σύνδεσμο για την αξιολόγηση του έργου σας.
Ένα ακόμα σημείο που πρέπει να προσέξετε είναι η ορολογία που χρησιμοποιείτε. Αυτό που ισχύει ως γενικός κανόνες είναι να αποφεύγετε κατά τη γραφή το πρώτο πρόσωπο. Παραδείγματος χάριν αντί για «μελέτησα» είναι προτιμότερο να γράψετε «μελετήσαμε». Επίσης, στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα δεν επιτρέπονται όροι σε γλώσσα πέραν της ελληνικής και όταν αυτό κριθεί απαραίτητο, συνίσταται να γραφεί εντός παρένθεσης δίπλα στον αντίστοιχο ελληνικό.
Οι βιβλιογραφικές αναφορές είναι ένα τμήμα του έργου που θα σας απασχολήσει ιδιαίτερα. Σε πρώτη φάση είναι μείζονος σημασίας να τονιστεί ότι οι αναφορές, αφενός μας προφυλάσσουν από το αδίκημα της λογοκλοπής αφετέρου μας βοηθήσουν να τεκμηριώσουμε όσα γράφουμε. Κάθε ίδρυμα έχει το δικό του οδηγό διπλωματικής εργασίας και σε αυτόν ορίζεται και ποιο πρότυπο θα ακολουθηθεί. Τα δημοφιλέστερα είναι το APA και το Harvard και ορίζουν σε κάθε περίπτωση πώς πρέπει να καταγράφεται η αναφορά σε κάποια πηγή.
Στα πλαίσια των αναφορών θα πρέπει να παρουσιάσετε και συγκεντρωμένες, σε έναν κατάλογο στο τέλος του έργου σας, τις πηγές στις οποίες ανατρέξατε για να γράψετε το έργο σας. Και εδώ, θα πρέπει να τηρήσετε την ταξινόμηση που ορίζει η σχολή σας, σε πρώτο βήμα κατά αλφαβητική σειρά. Η Βιβλιογραφία βρίσκεται στο τέλος της διπλωµατικής εργασίας και καταγράφονται σ’ αυτή όλες οι αναφορές που χρησιµοποιήθηκαν στην εργασία χωρισµένες σε τρεις ενότητες, α) στην Ελληνική, β) στην Ξένη και γ) στους Διαδικτυακούς Τόπους. Η παράθεση της Βιβλιογραφίας στη διπλωματική εργασία, γίνεται αλφαβητικά µε βάση το επώνυµο του πρώτου συγγραφέα ανεξάρτητα εάν πρόκειται για επιστηµονικό δηµοσιευµένο άρθρο ή για βιβλίο.
Εφόσον ολοκληρώσετε το έργο σας και το περιεχόμενό του είναι άρτια δομημένο, φροντίστε να εφαρμόσετε τη γραμματοσειρά, το διάστιχο, τα περιθώρια και τους υπόλοιπους σχετικούς κανόνες που σας έχουν δοθεί μέσω του αντίστοιχου οδηγού της διπλωματικής. Μην ξεχνάτε ότι ακόμα και η βαθμολογία του έργου σας, στηρίζεται σε συγκεκριμένα κριτήρια, τα οποία επίσης αναφέρονται με σαφήνεια στον οδηγό
H συγγραφή μίας διπλωματικής εργασίας είναι μία υποχρέωση όλων των μεταπτυχιακών φοιτητών, προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Η πτυχιακή εργασία προσφέρει στο φοιτητή την ευκαιρία να αποδείξει ότι έχει την ικανότητα να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις που απέκτησε κατά τη διάρκεια των σπουδών του και τη δυνατότητα να ασχοληθεί και να διερευνήσει ένα θέμα που τον ενδιαφέρει, εφαρμόζοντας επιστημονική προσέγγιση[1].
H επιστημονική εργασία προϋποθέτει:
· συγκέντρωση και αξιοποίηση (ανάλυση, παρουσίαση και ερμηνεία) πληροφοριών/δεδομένων,
· διαμόρφωση απάντησης/λύσης σε συγκεκριμένο ερευνητικό ερώτημα/πρόβλημα
· εφαρμογή διαδικασίας που στηρίζεται σε αυστηρά επιστημονική ανάλυση
Οι επιστημονικές εργασίες διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες: στις έρευνες και στις μελέτες, τις θεωρητικές δηλαδή εργασίες.
Α) Έρευνες
H ερευνητική διαδικασία ξεκινά με τη διατύπωση ενός προβλήματος ή μιας υπόθεσης (γεγονός που προϋποθέτει εμπεριστατωμένη βιβλιογραφική επισκόπηση για ενημέρωση πάνω στα πορίσματα που προέκυψαν από προηγούμενες έρευνες στο θέμα και πάνω στη μεθοδολογία που ακολουθήθηκε), συνεχίζεται με το σχεδιασμό της έρευνας και τη συλλογή, οργάνωση και ανάλυση δεδομένων και ολοκληρώνεται με την εξαγωγή συμπερασμάτων και γενικεύσεων σχετικών με το πρόβλημα και/ ή την υπόθεση της έρευνας1.
Β) Μελέτες
Θεωρητική καλείται η εργασία για την εκπόνηση της οποίας ο συγγραφέας στηρίζεται σε βιβλιογραφία. Ο συγγραφέας ξεκινά από συγκεκριμένο θέμα, διερευνά τι προηγήθηκε στο θέμα αυτό, συλλέγει σχετικές πληροφορίες, συγκρίνει και αντιπαραβάλλει αυτές τις πληροφορίες και καταλήγει στις δικές του θέσεις και συμπεράσματα[2].
Μια ενδιαφέρουσα διπλωματική εργασία θα πρέπει να έχει σαφή σκοπό ενώ θα πρέπει κατά την ανάγνωσή της να απαντά στα παρακάτω ερωτήματα:
Είναι σημαντικό το θέμα από ακαδημαϊκής πλευράς;
· Έχει ενδιαφέρον το θέμα από πρακτικής πλευράς, και
· Ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες της τόσο ακαδημαϊκά όσο και πρακτικά (π.χ. περαιτέρω έρευνας σε συγκεκριμένους τομείς);
Για τη συγγραφή της εργασίας, πέρα από τη σωστή επιλογή του θέματος, απαιτείται και η πιστή τήρηση κάποιων βασικών κανόνων. Στη συνέχεια παρουσιάζονται κάποιοι από αυτούς τους κανόνες σε σχέση με τη δομή και τον τρόπο συγγραφής των επιστημονικών εργασιών. Θα πρέπει να τονιστεί ότι οι κανόνες που δίνονται δεν είναι απόλυτοι και δεν ισχύουν σε όλες τις περιπτώσεις. Σημαντικό ρόλο στην τελική διαμόρφωση της διπλωματικής θα έχει και η προσωπική άποψη του επιβλέποντα καθηγητή.
1 . Η ΔΟΜΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
'Όταν πρόκειται για έρευνα προτείνεται ενδεικτικά η παρακάτω δομή:
• Εξώφυλλο
• Σελίδα τίτλου
• Σελίδα αφιέρωσης (προαιρετικά)
• Περίληψη (Ελληνική και αγγλική γλώσσα)
• Πίνακας περιεχομένων
• Πρόλογος
• Εισαγωγή
• Θεωρητικό Πλαίσιο
• Μεθοδολογία
• Συμπεράσματα
• Βιβλιογραφία
• Παράρτημα (προαιρετικά)
• Ευρετήριο (προαιρετικά)
Επιπλέον και εφόσον είναι χρήσιμα στην διπλωματική μπορεί μετά τον πίνακα περιεχομένων να υπάρχουν (προαιρετικά):
• Πίνακας Συντομογραφιών
• Κατάλογος Σχημάτων και Εικόνων
• Κατάλογος Πινάκων
Στη συνέχεια δίνεται μια σύντομη περιγραφή για το τι θα πρέπει να περιέχει κάθε ενότητα.
1 .1 . Περίληψη
Το σπουδαιότερο ίσως τμήμα μας εργασίας και αυτό που συνήθως διαβάζεται από όλους. Ο αναγνώστης θα πρέπει να μπορέσει μέσα από λίγες μόνο γραμμές (μέχρι 400 λέξεις) να κατανοήσει:
· το σκοπό,
· τη μεθοδολογία,
· τα αποτελέσματα,
· τους περιορισμούς,
· τις πρακτικές εφαρμογές και
· τα πρωτότυπα σημεία της έρευνας που διεξήχθη στα πλαίσια της διατριβής.
Στο τέλος της περίληψης γράφονται οι Λέξεις – Κλειδιά (Βασικές έννοιας ή όροι που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ευρετηρίων, π.χ. σε βάσεις δεδομένων, αλλά και που δίνουν τους βασικούς άξονες της εργασίας).
1 .2 Πρόλογος
Στον πρόλογο διατυπώνεται περιληπτικά ο προβληματισμός και ο σκοπός που οδήγησαν στην εκπόνηση της εργασίας/έρευνας, τα βήματα που ακολουθήθηκαν, οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν. Η δομή που ακολουθείται αποτελεί συντομογραφία του συνόλου της εργασίας. Δηλαδή, στην αρχή αναφέρεται εν συντομία ο σκοπός της διπλωματικής και το περιεχόμενο όλων των κεφαλαίων της βιβλιογραφικής επισκόπησης, στη συνέχεια περιγράφονται η μεθοδολογία και η έρευνα που πραγματοποιήθηκε, ενώ στο τέλος αναφέρονται συνοπτικά τα αποτελέσματα και τα συμπεράσματα της εργασίας.
Στον πρόλογο επίσης, διατυπώνονται και οι ευχαριστίες προς όλους εκείνους που βοήθησαν στην πραγματοποίηση της εργασίας (επιβλέπων, εξεταστική επιτροπή, Δημόσιες Υπηρεσίες, Οργανισμούς, Εταιρίες, Καθηγητές, Ε.ΔΙ.Π, συμφοιτητές, άλλα άτομα κ.λπ.). Είναι αποκλειστικό δικαίωμα του φοιτητή που εκπονεί την διπλωματική να ευχαριστήσει κάποιον/ κάποιους ή όχι.
Όσον αφορά το ύφος γραφής του προλόγου, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι γίνεται πιο προσωπικό, όταν στο πρόλογο υπάρχουν και ευχαριστίες.
1 .3 Εισαγωγή
Στην εισαγωγή περιγράφεται το αντικείμενο της έρευνας και παρουσιάζεται περιληπτικά η προσέγγιση που ακολουθείται για την αντιμετώπισή του (ή αλλιώς θέση και ανάπτυξη του προβλήματος). Στην εισαγωγή θα πρέπει να αναφέρονται τα εξής (με τη σειρά που ακολουθούν):
· Ο προσδιορισμός του προβλήματος που εξετάζει η διπλωματική εργασία (1 παράγραφος) και ο σκοπός και οι στόχοι της διπλωματικής εργασίας (1 παράγραφος)
· Η προηγούμενη γνώση στην προσέγγιση του προβλήματος (1 παράγραφος)
· Η περιγραφή της μεθοδολογίας / μεθόδου που χρησιμοποιήθηκε στην ανάπτυξη του θέματος της εργασίας (Ο συνδυασμός δηλαδή «πρόβλημα – θεωρία – μέθοδος») (2 παράγραφοι).
· Συνοπτική παρουσίαση των κεφαλαίων που θα ακολουθήσουν από 1 παράγραφο για κάθε κεφάλαιο).
Στην εισαγωγή συνήθως δεν αναφέρονται καθόλου αποτελέσματα, συμπεράσματα και προβληματισμοί που προκύπτουν από την εργασία. Αναφέρονται πληροφορίες που είναι ήδη γνωστές και δημοσιευμένες (π.χ. σε βιβλία, περιοδικά ή σε συνέδρια), η επισκόπηση δηλαδή της βιβλιογραφίας του σχετικού πεδίου (literature review). Η βιβλιογραφική επισκόπηση συνοψίζει συστηματικά (αλλά και κριτικά) τις πηγές που χρησιμοποιήθηκαν στην εργασία. Δείχνει ότι ο φοιτητής / ερευνητής είναι εξοικειωμένος με την υπάρχουσα βιβλιογραφία πάνω σε ένα θέμα και συνεπώς, με τις διαθέσιμες πληροφορίες στο θέμα που εξετάζει .
Επίσης, η περιγραφή των πηγών που χρησιμοποιήθηκαν στη συγκεκριμένη εργασία και η παρουσίαση των λόγων, για τους όποιους επιλέχθηκαν οι συγκεκριμένες προσεγγίσεις (και όχι κάποιες άλλες π.χ. άλλων συγγραφέων ή ερευνητών), αποτελούν και τη θεωρητική βάση της εργασίας πάνω στην οποία στηρίζεται αλλά και που σε πολλές περιπτώσεις, δικαιολογεί το συγκεκριμένο τρόπο που τελικά επιλέχθηκε για να διερευνηθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, που παρουσιάζεται στη διπλωματική εργασία.
Συνοψίζοντας, σκοπός της εισαγωγής είναι να βοηθηθεί ο αναγνώστης να αντιληφθεί το αντικείμενο της εργασίας, αλλά και για να παρουσιαστεί ο τρόπος που επιλέχθηκε για να αναπτυχθεί η εργασία. Καλό θα είναι η εισαγωγή να παρουσιάζει αυτό που πραγματικά έχει γίνει και που ουσιαστικά υπάρχει στα επόμενα κεφάλαια της εργασίας. Για το λόγο αυτό, η εισαγωγή γράφεται όσο προχωρά η εργασία ή μπορεί να γραφτεί και στο τέλος της.
Η εισαγωγή δεν πρέπει να είναι περισσότερο από 2-3 σελίδες (ανάλογα με τη συνολική έκταση της εργασίας).
1 .4 . Το Κυρίως Μέρος
Το κυρίως μέρος της εργασίας είναι διαρθρωμένο σε επιμέρους κεφάλαια με συνεχή αρίθμηση. Η σειρά των κεφαλαίων και η διάρθρωση των περιεχομένων τους στηρίζονται σε προκαθορισμένο σχεδιάγραμμα. Κάθε κεφάλαιο αναφέρεται σε ένα επιμέρους θέμα ή πρόβλημα, που συμβάλλει στην εξέταση του θέματος της έρευνας. Όλα μαζί τα κεφάλαια οδηγούν στην ανάπτυξη του κεντρικού προβλήματος και στη στήριξη των αποτελεσμάτων που προκύπτουν από την ανάλυσή του. Ανάλογα με το θέμα της εργασίας και τον τρόπο με τον όποιο αναπτύσσεται, υπάρχουν κατά περίπτωση τα παρακάτω κεφάλαια:
Α) Βιβλιογραφική έρευνα ή επισκόπηση. Σε αυτό το κεφάλαιο ο ερευνητής προσπαθεί να εντάξει το πρόβλημα που εξετάζει σε ένα γενικότερο θεωρητικό πλαίσιο, ενώ παράλληλα, εξετάζοντας την υπάρχουσα σχετική βιβλιογραφία, προσδιορίζει το ιστορικό της διερεύνησής του και δίνει την κατάσταση στην οποία η έρευνά του βρίσκεται σήμερα. Ταυτόχρονα μέσα από τις διαπιστώσεις και τις αντιλήψεις των προηγούμενων συγγραφέων περνάει και τη δική του «οπτική γωνία», υπό την οποία εξετάζει το πρόβλημα. Στο τέλος του κεφαλαίου αυτού παρουσιάζονται και διατυπώνονται οι ερευνητικές υποθέσεις της εργασίας, εφόσον επιβάλλεται από τους σκοπούς της. Στο κείμενο της εργασίας ακολουθείται η τυπική λογική που ορίζει ότι πρώτα διατυπώνουμε το πρόβλημα και μετά το διαπραγματευόμαστε. Στο τέλος της εργασίας εξετάζεται αν οι υποθέσεις επαληθεύονται ή διαψεύδονται. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να υπάρχουν περισσότερα του ενός κεφάλαια για να καλύψουν το γνωστικό αντικείμενο και ερευνητικό πρόβλημα που διαπραγματεύεται η διπλωματική εργασία.
Β) Μεθοδολογία της έρευνας. Το κεφάλαιο αυτό διευκρινίζει, από κάθε άποψη, την τακτική της έρευνας που διεξήχθη συνεπώς απαντάει σε ερωτήσεις πως, πότε, που και σε ποιόν:
· περιγράφει το χώρο, στον οποίο έγινε η έρευνα και τους όρους που τον έκαναν κατάλληλο γι' αυτό
· αναλύει τον τρόπο επιλογής, όπως και τα βασικά χαρακτηριστικά του δείγματος της έρευνας
· περιγράφει με κάθε δυνατή λεπτομέρεια τον πειραματικό σχεδιασμό που ακολουθήθηκε αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν (ποσοτικές ή ποιοτικές, κλπ)
Γ) Αποτελέσματα/ευρήματα της έρευνας. Στο κεφάλαιο αυτό ο συγγραφέας κάνει λεπτομερή αναφορά στους τρόπους, τα μέσα και τη σειρά ανάλυσης και επεξεργασίας των δεδομένων της έρευνάς του. Είναι εκτενέστερο από όλα όσα έχουν προηγηθεί. Το κείμενο αυτού του κεφαλαίου εμπεριέχει στατιστικούς πίνακες και σχεδιαγράμματα (ιστογράμματα, ραβδογράμματα κλπ), μέσα στα οποία παρουσιάζονται τα κυριότερα αποτελέσματα της ανάλυσης των δεδομένων της έρευνας.
Δ) Συμπεράσματα – Προτάσεις της έρευνας. Το κεφάλαιο αυτό περιλαμβάνει αυτό που συνήθως ονομάζουν «συζήτηση» των αποτελεσμάτων, δηλαδή τα σχόλια του συγγραφέα / ερευνητή πάνω στα αποτελέσματα της έρευνάς του. Το κεφάλαιο αυτό καταλήγει σε μια αναγκαία σύνοψη, στον τελικό σχολιασμό των ευρημάτων. Περιλαμβάνει επίσης την τελική σύνδεση της βιβλιογραφίας και του εμπειρικού μέρους της έρευνας που πραγματοποιήθηκε. Σε αυτό το κεφάλαιο, ο συγγραφέας / ερευνητής με βάση τα αποτελέσματα και τα δεδομένα της έρευνάς του, προτείνει ορισμένες θεωρητικές ή και πρακτικές αλλαγές στο χώρο της επιστήμης και της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, αντίστοιχα. Επίσης γίνεται μια παράθεση των περιορισμών της ανάλυσης και εν γένει της εργασίας, ενώ τέλος γίνεται αναφορά στις προοπτικές μελλοντικής έρευνας πάνω στο θέμα. Το κεφάλαιο αυτό παίρνει τη θέση του «Επιλόγου» που βρίσκει κανείς μέσα σε μελέτες και έρευνες αρχειακού και βιβλιακού χαρακτήρα, χωρίς όμως «Προτάσεις» και «Επίλογος» να ταυτίζονται απόλυτα.
Σημείωση: κάθε κεφάλαιο μπορεί στο κυρίως μέρος να έχει εισαγωγή στην αρχή και σύνοψη – συμπεράσματα στο τέλος, ώστε να εξηγείται γιατί χρειάζεται και πως συνδέεται με τα υπόλοιπα κεφάλαια της εργασίας, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι δεσμευτικό.
1.4 Βιβλιογραφία
Οι βιβλιογραφικές παραπομπές και η σωστή χρήση τους μέσα στο κείμενο της διπλωματικής εργασίας είναι από τα πιο σημαντικά ζητήματα για μια διπλωματική και ίσως διαδραματίζει και το σημαντικότερο ρόλο στην αξιολόγησή της. Οι Βιβλιογραφικές παραπομπές χρησιμοποιούνται κάθε φορά που γράφουμε:
· εντός εισαγωγικών το ακριβές χωρίο ή επακριβώς τα λόγια του συγγραφέα από μία πηγή και
· σε γενικές γραμμές αυτά που είπε κάποιος άλλος ή μεταφέρουμε συνοπτικά πληροφορίες από κάποια πηγή.
Δεν χρησιμοποιούνται βιβλιογραφικές παραπομπές στις περιπτώσεις που εκφράζονται προσωπικές κρίσεις και τα συμπεράσματα του συγγραφέα της εργασίας.
Οι συγγραφείς επιστημονικών εργασιών είναι υποχρεωμένοι να αναφέρουν από που έχουν πάρει τις πληροφορίες που έχουν χρησιμοποιήσει στην εργασία τους.
Η απάντηση στο «από πού έχει πάρει αυτές πληροφορίες ο συγγραφέας της επιστημονικής εργασίας» γίνεται με τη χρήση παραπομπών μέσα στο κείμενο. Επιπλέον, με τη χρήση παραπομπών και την ακριβή παρουσίαση των πηγών του, ο συγγραφέας προσδίδει κύρος, εγκυρότητα και αξιοπιστία στην εργασία του. Επίσης με τη χρήση παραπομπών αποφεύγεται η λογοκλοπή (plagiarism) και η κλοπή παραπομπών, η χρήση δηλαδή παραπομπών από άλλες εργασίες ή βιβλία. Θα πρέπει δηλαδή να αναφέρονται οι βιβλιογραφικές παραπομπές που χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την εργασία και τις οποίες θα πρέπει να έχει διαβάσει ο ίδιος o συγγραφέας.
Παρόλα ταύτα. όταν μια βιβλιογραφική παραπομπή δεν είναι δυνατόν να βρεθεί, μπορεί να αναφερθεί ως εξής: .....σύμφωνα με τον Akerlof (1970), όπως αναφέρεται στους Watson et al. (2002)........, και αυτό συνήθως γίνεται για παλιές εργασίες ή εργασίες που βρίσκονται σε σπάνια βιβλία και περιοδικά και στα οποία δεν είναι δυνατή η πρόσβαση.
Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στις πηγές και πληροφορίες που αντλήθηκαν από το διαδίκτυο. Το Διαδίκτυο αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή πληροφοριών και διαθέτει τεράστιο αριθμό ηλεκτρονικών πηγών και πληροφοριών που προέρχονται από κυβερνητικές, εμπορικές, ακαδημαϊκές, εταιρικές ακόμη και από προσωπικές πηγές. Οι πληροφορίες όμως που δημοσιεύονται σε ιστοσελίδες στο διαδίκτυο πολλές φορές δεν υπόκεινται σε οποιασδήποτε μορφής έλεγχο εγκυρότητας και αξιοπιστίας. Επιπλέον, ο καθένας έχει τη δυνατότητα να «κατασκευάσει» μια ιστοσελίδα και να δημοσιεύσει ό,τι τον ενδιαφέρει ή να προσπαθήσει να προωθήσει τα συμφέροντα του μέσω της ανάρτησης δεδομένων που ταιριάζουν με τις επιδιώξεις του. Συνεπώς, η αξιοπιστία των δεδομένων που αναρτώνται στο διαδίκτυο εξαρτάται αποκλειστικά από το φορέα που δημιούργησε την ιστοσελίδα. Γι΄ αυτό το λόγο, όταν ένας συγγραφέας μιας επιστημονικής εργασίας χρησιμοποιεί πληροφορίες που έχουν δημοσιευθεί στο Διαδίκτυο, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικός και να αξιολογεί τις ιστοσελίδες με συγκεκριμένα κριτήρια (παράρτημα "Αξιολόγηση Ιστοσελίδων"). Τέλος, οι αναφορές στις ιστοσελίδες πρέπει να είναι στη συγκεκριμένη σελίδα που περιέχει το αντικείμενο, και όχι στην αρχική ιστοσελίδα του δικτυακού τόπου του φορέα, ενώ θα πρέπει να συνοδεύεται και από την ημερομηνία, στην οποία έγινε η ανάκτηση των συγκεκριμένων πληροφοριών.
Κλείνοντας θα πρέπει να επισημάνουμε για μια ακόμη φορά, ότι για οποιαδήποτε βιβλιογραφική παραπομπή υπάρχει στο κείμενο θα πρέπει να συμπεριληφθεί στη βιβλιογραφία αντίστοιχη αναφορά, καταγεγραμμένη με συγκεκριμένο τρόπο, όπως περιγράφεται παρακάτω.
Η βιβλιογραφία παρατίθεται κατά αλφαβητική σειρά, με βάση το επώνυμο του συγγραφέα χωρίς αρίθμηση και πρέπει να υπάρχουν οπωσδήποτε μέσα στο κυρίως κείμενο της εργασίας, ενώ δε γίνεται διαχωρισμός, βιβλίων, περιοδικών κλπ.
Συνεπώς, δημιουργούνται τρεις λίστες, μία για ελληνικά [Α], μία για ξένα ονόματα [Β] και μια για τις ιστοσελίδες [Γ]
(Δώστε προσοχή στο πότε τα γράμματα είναι πλάγια):
Α. Παραπομπές σε βιβλία:
Γεωργογιάννης, Π. (1999), Θέματα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Gutenberg, Αθήνα
{Επώνυμο συγγραφέα}, {Αρχικό ονόματος}. {(χρονολογία έκδοσης)}, {Τίτλος βιβλίου}. {Εκδοτικός Οίκος}, {Πόλη έκδοσης}
Β. Παραπομπές σε άρθρα και περιοδικά:
Μήτσης, Ν. (2002) Η δεξιότητα της ομιλίας υπό το πρίσμα της επικοινωνιακής προσέγγισης της ελληνικής ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας. Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Ελληνικά ως Δεύτερη ή Ξένη Γλώσσα, 2, 4-10
{Επώνυμο συγγραφέα}, {Αρχικό ονόματος}. {(χρονολογία έκδοσης)}, {Τίτλος άρθρου}. {Τίτλος Περιοδικού}, {αρ. τόμου ή τεύχους}, {αρ. σελίδων}
Γ. Παραπομπές σε κεφάλαια βιβλίων:
Μάρκου, Γ. (1997), Σχολική και κοινωνική (επαν)ένταξη παλιννοστούντων μαθητών: η σκοπιά των γονέων. Στο Ε. Σκούρτου (Επιμ.) Θέματα Διγλωσσίας και Εκπαίδευσης (σ. 103-137). Νήσος, Αθήνα
{Επώνυμο συγγραφέα}, {Αρχικό ονόματος}. {(χρονολογία έκδοσης)}, {Τίτλος κεφαλαίου}. Στο {Αρχικό Ονόματος Επιμελητή}. {Επώνυμο Επιμελητή} (Επιμ.) {Τίτλος Βιβλίου} {αρ. σελίδων}. {Εκδοτικός Οίκος}, {Πόλη έκδοσης}
Δ. Παραπομπές σε πρακτικά συνεδρίων:
Γαλάνης, Γ. & . Πρεντουλή, (2002), Αλβανόφωνοι δάσκαλοι μέσα σε ελληνικές τάξεις. Πρόκληση ή αναγκαιότητα για την ελληνική κοινωνία;. Στο Π. Γεωργογιάννης (Επιμ) Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Ελληνικά ως Δεύτερη ή Ξένη γλώσσα, Τόμος ΙΙ (σ. 44-62). Πρακτικά 4ου Διεθνούς Συνεδρίου «Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Ελληνικά ως Δεύτερη ή Ξένη Γλώσσα», Πάτρα 28 Ιουνίου – 1 Ιουλίου 2001. Πάτρα
{Επώνυμο συγγραφέα}, {Αρχικό ονόματος}. {(χρονολογία έκδοσης)}, {Τίτλος Εισήγησης}. Στο {Αρχικό Ονόματος Επιμελητή}. {Επώνυμο Επιμελητή} (Επιμ.) {Τίτλος Βιβλίου, Αριθ. Τόμου}{(αρ. σελίδων)}. {Πρακτικά {Τίτλος Συνεδρίου, Χώρος και Ημερ/νία Διεξαγωγής Συνεδρίου}. {Εκδοτικός Οίκος},{Πόλη έκδοσης}
Ε. Παραπομπές σε ιστοσελίδες:
Cornes, A., Intercultural Empathy, στο: http://www.global-excellence.com/getfile.php?g=40 (προσπελάστηκε στις 5/1/2009)
{Επώνυμο συγγραφέα}, {Αρχικό ονόματος}., {Τίτλος Άρθρου}, στο: (πλήρης διεύθυνση ιστοσελίδας) {(ημερομηνία προσπέλασης του άρθρου στο διαδίκτυο)}
ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ:
Τρόποι για να παραθέσετε τη βιβλιογραφία υπάρχουν πάρα πολλοί. Όποιον όμως θα επιλέξετε θα πρέπει να τον τηρήσετε πιστά από την αρχή μέχρι το τέλος της εργασίας.
Συνεπώς μια λίστα με βιβλιογραφία θα έχει την εξής μορφή:
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Α). Ελληνική
Γεωργογιάννης, Π. (1999), Θέματα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης. Αθήνα, Gutenberg
Δαμιανάκος Σ., Ζακοπούλου Ε., Κασίμης Χ, Νιτσιάκος Β. (1997). Εξουσία, Εργασία και Μνήμη σε τρία χωριά της Ηπείρου: H τοπική δυναμική της επιβίωσης, Εκδόσεις Πλέθρον και ΕΚΚΕ, Αθήνα.
Ζακοπούλου Ε. (1999). «Πολυαπασχολούμενοι και Γεωργία: Προς μια νέα ανίχνευση ενός πολυδιάστατου φαινομένου», Κασίμης Χ, Λουλούδης Λ (επιμ.) Ύπαιθρος Χώρα: Η Ελληνική Αγροτική Κοινωνία στο τέλος του 20ου αιώνα, ΕΚΚΕ και Εκδόσεις Πλέθρον, Αθήνα.
Μήτσης, Ν. (2002) Η δεξιότητα της ομιλίας υπό το πρίσμα της επικοινωνιακής προσέγγισης της ελληνικής ως δεύτερης ή ξένης γλώσσας. Διαπολιτισμική Εκπαίδευση – Ελληνικά ως Δεύτερη ή Ξένη Γλώσσα, 2, 4-10
Β) Αγγλική
Gidarakou Ι. (1999). ''Young Women's Attitudes Towards Agriculture and Women's New Roles in the Greek Countryside: Α First Approach", Journal of Rural Studies, Vol. 15 (2).
Hoggart Κ., Buller Η., Black R. (1995). Rural Europe: Identity and Change, Arnold, London, New York, Sydney, Auckland.
Long Α. Van der Plοeg J. D. (1994). Born from within: practice and perspectives of endogenous rural development, Van Gorcum, Τhe Hague.
Γ) Ιστοσελίδες
Rafailidis S., Schatzmann Μ. (1997). URL: http://www.mi.uni-hamburq.de /technische_meteoroloqie/windtunnel/street02/0verview. html
1.5 Παραρτήματα
Το παράρτημα είναι προαιρετικό και περιέχει συνήθως το επιπλέον υλικό της έρευνας που είτε είναι εκτενές, είτε δευτερεύουσας σημασίας και συνεπώς δεν χρειάζεται να συμπεριληφθεί μέσα στο κυρίως κείμενο της εργασίας, όπως είναι π.χ. κατάλογοι, δημόσια έγγραφα, νομοθεσίες, υποδείγματα ερωτηματολογίων συλλογής δεδομένων, εκτενείς στατιστικοί πίνακες, εικόνες, σχεδιαγράμματα, χάρτες, γραφικά κλπ. που σχετίζονται άμεσα με την εργασία, αλλά τα οποία θα μπορούσε να τα δει ο αναγνώστης αργότερα, χωρίς δηλαδή να αλλοιώνεται ή να διαταράσσεται η ροή πληροφοριών του κυρίως μέρους της εργασίας.
Τα παραρτήματα μπορεί να είναι ένα ή πολλά. Κάθε παράρτημα πρέπει να έχει ενιαίο θέμα. Αν πρέπει να παρουσιαστεί επιπλέον υλικό τότε δημιουργείται και δεύτερο παράρτημα μετά το πρώτο. Αν το παράρτημα είναι ένα τότε ονομάζεται απλώς Παράρτημα, αν είναι πολλά τότε αναφέρονται ως Παράρτημα Α, Παράρτημα κλπ. Το παράρτημα τοποθετείται στο τέλος της εργασίας μετά τη βιβλιογραφία και αποτελεί ξεχωριστό τμήμα της εργασίας (αριθμείται ξεχωριστά από το 1) και αναφέρεται στα περιεχόμενα. Στα περιεχόμενα δεν αναφέρεται τι περιλαμβάνει το κάθε παράρτημα, παρά μόνο η λέξη Παράρτημα (ή Παράρτημα Α κλπ). Το παράρτημα ξεκινάει με τον τίτλο Παράρτημα και στη συνέχεια, σε επόμενη σελίδα, παρουσιάζεται το περιεχόμενό του.
2 . Γενικές οδηγίες γραφής - Το ύφος της εργασίας
Το κείμενο στην διπλωματική εργασία θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από πληρότητα, δομή, οργάνωση, γλωσσική σαφήνεια και ακρίβεια, αλλά χωρίς να υπολείπεται σε πρωτοτυπία και δημιουργικότητα. Βασικό ζητούμενο σε μια διπλωματική εργασία είναι η εγκυρότητα αλλά και η λογική συνέχεια και συνέπεια που θα πρέπει να έχει η παρουσίαση των επιχειρημάτων, θέσεων και απόψεων που χρησιμοποιούνται για να αναπτύξουν το προβληματισμό του φοιτητή στην εργασία του. Οι Φοιτητές συνεπώς, καλούνται να διατυπώσουν τη σκέψη τους απλά αλλά με σαφήνεια χρησιμοποιώντας σωστά δομημένες προτάσεις. Μερικοί απλοί κανόνες που μπορούν να βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι να:
· Χρησιμοποιούνται μικρές προτάσεις με σαφήνεια και απλότητα
· Αποφεύγονται οι μακροσκελείς περίοδοι.
· Υπάρχουν συχνές αλλαγές παραγράφων
· Οι παράγραφοι να συνδέονται νοηματικά
· Στο τέλος κάθε (υπο) κεφαλαίου, καλό είναι να υπάρχει μία παράγραφος-συμπέρασμα που να συνοψίζει τις επιμέρους θέσεις που υποστηρίχθηκαν
· Αποφεύγονται οι κατά λέξη επαναλήψεις μίας ή περισσότερων φράσεων ή προτάσεων από βιβλία άρθρα κλπ. Να γίνεται προσπάθεια αντί για απλή επανάληψη να γίνεται παράφραση των απόψεων που υπάρχουν στα βιβλία κλπ.
· Να υπάρχει ποικιλία έκφρασης, όχι μόνο ως προς την επιλογή κάθε φορά των κατάλληλων λέξεων (κυρίως ρημάτων) αλλά και ως προς την εναλλαγή ενεργητικής και παθητικής σύνταξης.
· Αποφεύγονται καθημερινές, κοινότυπες, δημοσιογραφικές εκφράσεις, ωραιολογίες, λογοτεχνίζουσες ή ιδιολεκτικές (αργκό) εκφράσεις.
· Αποφεύγονται τα πάθη των φωνηέντων σε υπερβολικό βαθμό (Αποκοπή: απ’ το χωριό – από το χωριό, Αφαίρεση: τού ’δωσαν – του έδωσαν, Έκθλιψη: θ’ αφήσει – θα αφήσει),
· Αποφεύγονται οι συντομογραφίες,
· Αποφεύγεται η χρήση πολλών υποσημειώσεων μιας και δείχνει αδυναμία να ενσωματωθούν οι αναφορές της υποσημείωσης στο κυρίως μέρος της εργασίας.
Τέλος, καλό θα είναι να διαβαστεί η εργασία αρκετές φορές για να εντοπιστούν ορθογραφικά και εκφραστικά λάθη, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης και διόρθωσης της εργασίας. Η σωστή αναθεώρηση μπορεί να γίνει μόνο εφόσον ο συγγραφέας διαβάσει ξανά το κείμενό του μετά από ένα διάστημα αποχής από τη συγγραφή και τη μελέτη του. Το αρχικό κείμενο είναι πιθανό να περιέχει ασάφειες και λογικές ανακολουθίες που οφείλονται σε συνειρμικές σκέψεις του συγγραφέα, οι οποίες παραλείπονται και δεν αποτυπώνονται στο κείμενο κατά τη συγγραφή. Ένα διάστημα αποχής λοιπόν, επιτρέπει στο συγγραφέα να εντοπίσει ευκολότερα τέτοιου είδους παραλήψεις, να εντοπίσει και να διορθώσει τα λάθη, τις επαναλήψεις και τις ασάφειες.
3 . Γενικές οδηγίες Εκτύπωσης - Μορφοποίησης
Παρακάτω ακολουθούν μερικοί κανόνες για τη διαμόρφωση και εκτύπωση της διπλωματικής εργασίας
Σημείωση: οι κανόνες που ακολουθούν δεν είναι απόλυτοι αλλά αποτελούν έναν μόνο οδηγό ώστε να επιτυγχάνεται ομοιομορφία στο σύνολο των πτυχιακών του τμήματος.
Οι εργασίες γράφονται (π.χ. με χρήση του Microsoft Word) και εκτυπώνονται στη μία όψη σελίδων μεγέθους Α4 (21 x 29.7 cm).
Τα περιθώρια της σελίδας θα πρέπει να είναι 2,54 εκ. πάνω-κάτω και 3,18 εκ. δεξιά-αριστερά. (τα τυπικά του MS word)
Προτεινόμενη γραμματοσειρά είναι η "Τimes New Roman" ή "Arial", με χαρακτήρες κανονικούς, μεγέθους 12 στιγμών (points), με διάκενο τουλάχιστον 1.5 ενώ η στοίχιση είναι πλήρης με αυτόματο συλλαβισμό. Εξαίρεση αποτελούν τυχόν ειδικές σελίδες, πίνακες κλπ.
Ο Τίτλος της εργασίας
Ο τίτλος γράφεται με γράμματα έντονα, 24 στιγμών, bold, centered μετά την έκτη σειρά (με ίδια γράμματα και μέγεθος) , στο κέντρο της σελίδας.
Ο τίτλος της εργασίας πρέπει να είναι σύντομος και σαφής.
Τον τίτλο ακολουθεί το όνομα του συγγραφέα με γράμματα 18 στιγμών, bold και centred. Οι συγγραφείς γράφουν το όνομά τους στην ονομαστική.
Σχετικά με το πρωτοσέλιδο της διπλωματικής εργασίας και την δήλωση περί λογοκλοπής να συμβουλευτείτε το Παράρτημα 2 του κανονισμού του ΠΜΣ[3].
Ξένες Λέξεις. Όλες οι ξένες λέξεις και φράσεις να δίδονται με πλάγια γράμματα, χωρίς εισαγωγικά.
Η αρίθμηση των σελίδων γίνεται στο κέντρο του υποσέλιδου σύμφωνα με όσα καθορίζονται παρακάτω:
· Οι εισαγωγικές σελίδες έχουν ξεχωριστή αρίθμηση με λατινικούς αριθμούς ( i, ii, iii, iv, v, …….ix, x, xi κ.λπ.), η οποία αρχίζει από τη σελίδα της περίληψης μέχρι και τον πρόλογο.
· Η αρίθμηση με αραβικούς αριθμούς (1, 2, 3, …..κ.λπ.) αρχίζει από την Εισαγωγή και τελειώνει μέχρι και τη βιβλιογραφία.
· Αν είναι εφικτό το παράρτημα έχει ανεξάρτητη αρίθμηση.
Η αρίθμηση των κεφαλαίων και των υποκεφαλαίων γίνεται με το δεκαδικό σύστημα και μέχρι τριψήφια αρίθμηση, δηλαδή 3, 3.2, 3.2.4. Οι επικεφαλίδες των κεφαλαίων και των υποκεφαλαίων αρχίζουν από την αριστερή στοίχιση του κειμένου και γράφονται με τους παρακάτω χαρακτήρες:
· Των κεφαλαίων (μονοψήφια αρίθμηση) με χαρακτήρες κεφαλαίους, 14 στιγμών, έντονους, όρθιους (normal bold).
· Των υποκεφαλαίων (διψήφια αρίθμηση) με χαρακτήρες πεζούς, 13 στιγμών, έντονους, όρθιους(normal bold).
· Των παραγράφων (τριψήφια αρίθμηση) με χαρακτήρες πεζούς, 12 στιγμών, έντονους, πλάγιους (italics bold).
Δεν χρειάζεται να χρησιμοποιείται εσοχή στην πρώτη γραμμή κειμένου κάτω από ένα τίτλο ενότητας ή υποενότητας. Οι παράγραφοι πρέπει να έχουν δεξιά και αριστερά στοίχιση (justified).
Φωτογραφίες και Σχήματα
Οι φωτογραφίες και τα σχήματα θα πρέπει να μην είναι μεγαλύτερα από το πλάτος της σελίδας και, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, να μην είναι μεγαλύτερα από μία σελίδα.
Οι τίτλοι θα πρέπει να είναι με γράμματα 12 στιγμών.
Οι τίτλοι περιλαμβάνουν τις λέξεις «Φωτογραφία» ή «Σχήμα», μετά τον αριθμό τους και στη συνέχεια μια σύντομη φράση που περιγράφει τι παρουσιάζουν και που καλό είναι να περιγράφεται σε μία μόνο γραμμή
Σε κάθε περίπτωση ακολουθεί κάτω από την φωτογραφία ή το σχήμα η πηγή, ενώ η πηγή πρέπει να είναι με γράμματα 10 στιγμών πλάγια.
Η αρίθμηση γίνεται με αύξουσα αρίθμηση ανά κεφάλαιο δηλαδή. (2.xx)
Η αναφορά στο κείμενο γίνεται χωρίς σύντμηση, δηλαδή Φωτογραφία 1.1, Σχήμα 1.2.
Πίνακες: Ισχύουν τα ίδια με τα σχήματα, ωστόσο αν οι πίνακες που παρουσιάζουν δεδομένα πρωτογενούς έρευνας της εργασίας δεν χρειάζεται πηγή.
Οι Εξισώσεις: Η αρίθμηση εξισώσεων γίνεται σε μέσα σε παρένθεση ανά κεφάλαιο π.χ. (2.xx) και η αρίθμηση τελειώνει στη δεξιά στοίχιση του πλαισίου. Η αναφορά στο κείμενο γίνεται με σύντμηση, δηλαδή εξ. (3) ή εξ. (6).
Για τη σύνταξη των εξισώσεων μπορεί να χρησιμοποιείται το MsEquation του MsOffice με τα εργαλεία που διαθέτει. (Για να ενεργοποιηθεί επιλεγούμε: Μενού «Εισαγωγή / Insert», επιλογή «Αντικείμενο / Object» «Microsoft Equation»).
Περιεχόμενα: Για να εισαγάγουμε αυτόματα πίνακα περιεχόμενων σε Ms Word από το Μενού «Αναφορές» επιλέγουμε «πίνακα περιεχομένων», και στη συνέχεια «εισαγωγή πίνακα περιεχομένων». Από το μενού «Επιλογές» επιλεγούμε τα διαθέσιμα στυλ και τα επίπεδα διάθρωσης του πίνακα περιεχόμενων (μέχρι 3, όσα και η αρίθμηση κεφαλαίων και υποκεφαλαίων). Ο υπολογιστής αυτομάτως δημιουργεί με βάση τα επιλεγμένα στυλ τον πίνακα περιεχομένων στη θέση που έχουμε ορίσει.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1: Κριτήρια Αξιολόγησης Ιστοσελίδων
Οι παρακάτω ενδεικτικές ερωτήσεις βοηθούν στην αξιολόγηση κάθε πηγής πληροφοριών που δημοσιεύονται στο διαδίκτυο:
• Στόχος της ιστοσελίδας και επιδιωκόμενο κοινό
Αναφέρεται το επιδιωκόμενο κοινό;
Ο στόχος της ιστοσελίδας είναι να ενημερώσει, να πείσει, να υπερασπιστεί, να διασκεδάσει ή να πουλήσει ένα προϊόν;
• Αξιοπιστία του συγγραφέα
Αναφέρεται ο δημιουργός της ιστοσελίδας και ο υπεύθυνος για το περιεχόμενο της ιστοσελίδας;
Υπάρχουν στοιχεία επικοινωνίας με το συγγραφέα;
Ποια είναι η ιδιότητα και οι δραστηριότητες του συγγραφέα;
Ο συγγραφέας είναι ειδικός επί του θέματος;
• Ακρίβεια και αξιοπιστία της πληροφορίας στην ιστοσελίδα
Εμφανίζεται η ιστοσελίδα ως εύκολα αναζητήσιμη;
Υπάρχουν αναφορές σε πηγές που υποστηρίζουν τα λεγόμενα της ιστοσελίδας;
Έχει η ιστοσελίδα γραμματικά, ορθογραφικά ή τυπογραφικά λάθη;
Αν παραπέμπει σε άλλες ιστοσελίδες, αυτές είναι ποιοτικές;
Καλύπτει πολύπλευρα ή μονοδιάστατα το θέμα;
Περιλαμβάνει κυρίως απόψεις ή γεγονότα;
Διακρίνεται μεροληψία στις πληροφορίες και στις απόψεις που διατυπώνονται;
Υπάρχουν διαφημίσεις στην ιστοσελίδα;
Η ιστοσελίδα είναι εμπορική, κυβερνητική, ακαδημαϊκή, προσωπική, εταιρική; Ποια είναι η κεντρική διεύθυνση της ιστοσελίδας (.edu, .gov, .org, .com); Επιχορηγείται από κάποιο οργανισμό;
Θα αποτελούσε καλή πηγή πληροφοριών για ερευνητική εργασία;
• Ενημερότητα και επικαιρότητα των πληροφοριών της ιστοσελίδας
Πότε δημιουργήθηκε η ιστοσελίδα;
Ανανεώνεται;
Πότε έγινε η τελευταία ανανέωση;
Υπάρχουν μη ενεργοί σύνδεσμοι;
• Δομή και πλοήγηση στην ιστοσελίδα
Είναι κατανοητή η οργάνωση της ιστοσελίδας;
Είναι εύκολη η πλοήγηση στα διάφορα μέρη της ιστοσελίδας;
Υπάρχει σύνδεσμος για επιστροφή στην αρχική σελίδα;
Προσφέρει κατάλογο περιεχομένων ή ευρετήριο;
Πηγή: (http://orion.lib.teithe.gr)
[1] Κώστας Ζαφειρόπουλος (2015), Πως γίνεται μία επιστημονική εργασία;, (2η εκδ.), Εκδόσεις Κριτική ΑΕ, Αθήνα
[2] Χρήστος Θεοφιλίδης, (2005), Η συγγραφή επιστημονικής εργασίας: από τη θεωρία στην πράξη, (3η εκδ.) Εκδόσεις ΤΥΠΩΘΗΤΩ / ΔΑΡΔΑΝΟΣ, Αθήνα.
[3] Ισχύουν οι όροι συγγραφής και δημοσιοποίησης προπτυχιακών και μεταπτυχιακών εργασιών και διδακτορικών διατριβών που εγκρίθηκαν στην υπ’ αριθμ. 65/30.7.2015 συνεδρίαση της Συγκλήτου Ειδικής Σύνθεσης του Πανεπιστημίου Πατρών.
